Frezarki CNC w technice dentystyczej Etap projektowania zazwyczaj kończy się finalnym wykonaniem pracy protetycznej. Obecnie mają zastosowanie różnego rodzaju urządzenia frezujące. W zależności od potrzeb użytkownika maszyny kwalifikuje się pod względem:

• liczby pracujących osi – zazwyczaj 3 lub 5,
• rodzaju obrabianego materiału,
• mocy wrzeciona i ciężaru maszyny.

Liczba używanych osi wpływa na jakość obrabianej powierzchni oraz na wycinaną bryłę. W terminologii technicznej wyróżnia się oś X – poruszanie się pola obróbczego w prawo i lewo, oś Y – poruszanie się do przodu i do tyłu, oś Z – podnoszenie na wysokość oraz oś AB, czyli obrót o 180 stopni pola roboczego. W przypadku maszyn 5-osiowych dodatkowo mamy do czynienia z odchyleniem kątowym pola roboczego, które zwiększa możliwość docinania w podcieniach. Oczywiście nie wszystkie prace protetyczne wymagają pełnej obróbki 5-osiowej. Prosty element bez przekierowania kątowego, np. otworu łącznika implantologicznego, bez problemu można wyciąć w maszynie 3-osiowej.

W przypadku skomplikowanych prac implantologicznych z różnymi kierunkami wprowadzania śrub mocujących coraz bardziej popularne korony pełnokonturowe wymagają opracowania w 5 osiach. Dlatego wybór maszyny podyktowany jest zakresem prac, jakie będą wykonywane. Jak wspomniano, istotnym parametrem jest rodzaj materiału, który będzie frezowany w naszej maszynie. W tym wypadku można wydzielić dwie podgrupy:

• frezowanie materiałów miękkich, takich jak presynteryzowany tlenek cyrkonu lub stop CoCr, ceramika leucytowa, wosk, PMMA czy materiały nowej generacji zwane hybrydowe,
• frezowanie stopów metali: CoCr oraz tytan.

Grupa pierwsza nie wymaga maszyn o sztywnej i ciężkiej konstrukcji. Zakres obrotowy stosowanych wrzecion wynosi 150–800 wat. Zazwyczaj są to maszyny wycinające bez osłony wodnej. Użytkownicy, którzy chcą obrabiać materiały z grupy ceramik leucytowych czy ceramik spiekanych częściowo (emax), będą potrzebowali maszyn pracujących w pełnym płaszczu wodnym. Ceramika jest materiałem o niesamowitych parametrach izolujących termicznie, ale zbyt duża kumulacja ciepła wydzielana podczas tarcia narzędzia diamentowego może powodować miejscowe przegrzania i łuszczenie materiału. Wykorzystywane płyny chłodzące zazwyczaj stanowią mieszaninę wody z płynami organicznymi, które dają lekki poślizg narzędziu skrawającemu, nie przebarwiają i nie łączą się chemicznie z obrabianym materiałem.

Do frezowania twardego metalu potrzebne są maszyny o sztywnej konstrukcji i wadze powyżej co najmniej 500 kg. Im większa i cięższa maszyna, tym łatwiej pokonuje opór stawiany podczas frezowania. Jest to ważne, zwłaszcza przy wykonywaniu prac z dokładnością do 2 μm (łączniki implantologiczne). Każde odchyły podczas obróbki spowodowane wibracjami konstrukcji powodują odkształcenie wymiarowe. W najbardziej zaawansowanych technologicznie maszynach wymagane jest posadowienie maszyny na specjalnie przygotowanym podłożu z zachowaniem idealnej temperatury pracy 21 ±2°C. Należy pamiętać, że podczas tarcia wytwarzana jest wysoka temperatura, częściowo redukowana chłodziwem lub sprężonym powietrzem, która nie powinna być powiększana temperaturą otoczenia. W precyzyjnych obrabiarkach zwraca się uwagę na możliwość wystąpienia rozszerzenia cieplnego zarówno wrzeciona, jak i samych narzędzi tnących. Dlatego profesjonalne rozwiązania chłodziarek działają podobnie do domowych lodówek.